Biblia

Wj 3

¹ Gdy Moj¿esz pasa³ owce swego te¶cia, Jetry, kap³ana Madianitów, zaprowadzi³ [pewnego razu] owce w g³±b pustyni i przyszed³ do góry Bo¿ej Horeb. ² Wtedy ukaza³ mu siê Anio³ Pañski w p³omieniu ognia, ze ¶rodka krzewu. [Moj¿esz] widzia³, jak krzew p³on±³ ogniem, a nie sp³on±³ od niego. ³ Wtedy Moj¿esz powiedzia³ do siebie: "Podejdê, ¿eby siê przyjrzeæ temu niezwyk³emu zjawisku. Dlaczego krzew siê nie spala?" ⁴ Gdy za¶ Pan ujrza³, ¿e [Moj¿esz] podchodzi³, ¿eby siê przyjrzeæ, zawo³a³ [Bóg do] niego ze ¶rodka krzewu: "Moj¿eszu, Moj¿eszu!" On za¶ odpowiedzia³: "Oto jestem". ⁵ Rzek³ mu [Bóg]: "Nie zbli¿aj siê tu! Zdejm sanda³y z nóg, gdy¿ miejsce, na którym stoisz, jest ziemi± ¶wiêt±". ⁶ Powiedzia³ jeszcze Pan: "Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Moj¿esz zas³oni³ twarz, ba³ siê bowiem zwróciæ oczy na Boga. ⁷ Pan mówi³: "Dosyæ napatrzy³em siê na udrêkê ludu mego w Egipcie i nas³ucha³em siê narzekañ jego na ciemiêzców, znam wiêc jego uciemiê¿enie. ⁸ Zst±pi³em, aby go wyrwaæ z rêki Egiptu i wyprowadziæ z tej ziemi do ziemi ¿yznej i przestronnej, do ziemi, która op³ywa w mleko i miód, na miejsce Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty. ¹³ Moj¿esz za¶ rzek³ Bogu: "Oto pójdê do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych pos³a³ miê do was. Lecz gdy oni mnie zapytaj±, jakie jest Jego imiê, to có¿ im mam powiedzieæ?" ¹⁴ Odpowiedzia³ Bóg Moj¿eszowi: "JESTEM, KTÓRY JESTEM". I doda³: "Tak powiesz synom Izraela: JESTEM pos³a³ mnie do was". ¹⁵ Mówi³ dalej Bóg do Moj¿esza: "Tak powiesz Izraelitom: "JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba pos³a³ mnie do was. To jest imiê moje na wieki i to jest moje zawo³anie na najdalsze pokolenia.

1 Kor 10

¹Nie chcia³bym, bracia, ¿eby¶cie wiedzieli, ¿e nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod ob³okiem, wszyscy przeszli przez morze ²i wszyscy byli ochrzczeni w [imiê] Moj¿esza, w ob³oku i w morzu; ³wszyscy te¿ spo¿ywali ten sam pokarm duchowy ⁴i pili ten sam duchowy napój. Pili za¶ z towarzysz±cej im duchowej ska³y, a ta ska³a - to by³ Chrystus. ⁵Lecz w wiêkszo¶ci z nich nie upodoba³ sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. ⁶Sta³o siê za¶ to wszystko, by mog³o pos³u¿yæ za przyk³ad dla nas, aby¶my nie po¿±dali z³ego, tak jak oni po¿±dali. ¹⁰Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez dokonuj±cego zag³ady. ¹¹A wszystko to przydarzy³o siê im jako zapowied¼ rzeczy przysz³ych, spisane za¶ zosta³o ku pouczeniu nas, których dosiêga kres czasów. ¹²Niech przeto ten, komu siê zdaje, ¿e stoi, baczy, aby nie upad³.

Lk 13

¹ W tym samym czasie przyszli niektórzy i donie¶li Mu o Galilejczykach, których krew Pi³at zmiesza³ z krwi± ich ofiar. ² Jezus im odpowiedzia³: "Czy¿ my¶licie, ¿e ci Galilejczycy byli wiêkszymi grzesznikami ni¿ inni mieszkañcy Galilei, ¿e to ucierpieli? ³ Bynajmniej, powiadam wam; lecz je¶li siê nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. ⁴ Albo my¶licie, ¿e owych osiemnastu, na których zwali³a siê wie¿a w Siloam i zabi³a ich, by³o wiêkszymi winowajcami ni¿ inni mieszkañcy Jerozolimy? ⁵ Bynajmniej, powiadam wam; lecz je¶li siê nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie". ⁶ I opowiedzia³ im nastêpuj±c± przypowie¶æ: "Pewien cz³owiek mia³ drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszed³ i szuka³ na nim owoców, ale nie znalaz³. ⁷ Rzek³ wiêc do ogrodnika: "Oto ju¿ trzy lata, odk±d przychodzê i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajdujê. Wytnij je: po co jeszcze ziemiê wyja³awia?" ⁸ Lecz on mu odpowiedzia³: "Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopiê je i ob³o¿ê nawozem; ⁹ mo¿e wyda owoc. A je¶li nie, w przysz³o¶ci mo¿esz je wyci±æ"".